Ewa Szostak (1955) jest absolwentką Technikum Włókienniczego w Żyrardowie oraz „Schola Posnaniensis” Wyższej Szkoły Sztuki Stosowanej w Poznaniu, którą ukończyła w 2007 r., uzyskując tytuł magistra sztuki w zakresie tkaniny artystycznej w Pracowni profesor Urszuli Plewki-Schmit.
Malarstwo studiowała w pracowni prof. Jana Świtki i prof. Andrzeja Macieja Łubowskiego.
Jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków i Stowarzyszenia Marynistów Polskich. Działa w Towarzystwie Opieki Nad Zabytkami i w Związku Sybiraków. Swoje prace prezentowała na wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą.
Jej świat artystyczny to tkanina, a przede wszystkim gobeliny, w których fascynuje ją ich miękkość, plastyczność i ciepło. Począwszy od projektowania, poprzez farbowanie wełny, aż po tkanie – wszystkie etapy powstawania tkaniny dają jej wiele satysfakcji, a uzyskany efekt zwraca uwagę precyzją połączoną z subtelnością formy wypowiedzi. Technika, którą wybrała wymaga od artysty, oprócz talentu, solidnego warsztatu i cierpliwości w pracy. Wiele gobelinów powstawało przez kilka miesięcy, a największą z prac „Starożytność i Współczesność” artystka tkała przez dwa lata. Stworzony przez nią zbiór tkanin ma pokazać sztukę, która nie jest uproszczeniem, która łączy tradycyjną technikę ze współczesną formą przekazu. Pracując miesiącami nad każdym gobelinem, artystka wkłada w nie swoje myśli i uczucia.
Świat, który pokazuje w swoich pracach to świat trwania – trwania przyrody, tradycji, świat na który patrzy z nostalgią i radością. Radością z doskonałości przyrody, dumą z tradycji, którą nadal mniej, lub bardziej świadomie niesiemy. Nad tym wszystkim dominuje świadomość przemijania wszystkiego, co jest naszym udziałem. Uzupełnieniem jej twórczości jest malarstwo olejne i malarstwo na jedwabiu.