W 1928 roku Janusz Szweycer wydzielił ze swoich dóbr ziemskich kilkaset hektarów, które przeznaczył pod budowę miejscowości letniskowej. Miejscowości tej nadano nazwę Las-Kolumna. Plan parcelacji wykonał architekt Antoni Jawornicki nawiązując do idei miast-ogrodów Ebenezera Howarda. W latach 1928–1929 rozparcelowano tereny leśne, wytyczono rynek, place pod szkołę, kościół, pocztę i przystanek kolejowy. Dla sprawnej organizacji sprzedaży placów powołano Towarzystwo Przyjaciół Letniska Kolumna. Wkrótce powstało 30 pensjonatów oraz ok. 160 domów letniskowych. W ten sposób powstało letnisko zwane Miasto-Las-Kolumna. Dzieliło się ono na trzy części: Pałusznicę (od szosy do Grabi-Pałusznicy), Doliwę (między szosą a torami) i Cygankę (na północ od torów). Szybkie połączenie z Łodzią, obok linii kolejowej Łódź – Kalisz, miała zapewnić linia tramwajowa z Łodzi, przez Pabianice, Łask do Zduńskiej Woli, która była w planach inwestycyjnych Łódzkich Wąskotorowych Elektrycznych Kolei Dojazdowych jeszcze przed wybuchem I wojny światowej. Planu tego jednak nie zrealizowano z powodu trudnej po wojnie sytuacji ekonomicznej tego przedsiębiorstwa i ogólnej zmiany kierunków jego działalności.

W okresie międzywojennym Las-Kolumna należał do gminy Łask w powiecie łaskim w woj. łódzkim. 2 października 1933 utworzono gromadę Las-Kolumna Miasto w granicach gminy Łask (Kolumna wiejska utworzyła odrębną gromadę o nazwie Kolumna).
Podczas II wojny światowej włączona do III Rzeszy. W latach 1941–1942 Kolumnę skolonizowano niemieckimi osadnikami z Wołynia i Besarabii. Po wojnie część pensjonatów przejął Fundusz Wczasów Pracowniczych.

1 stycznia 1973, w związku z reformą administracyjną znoszącą gromady i osiedla, całe osiedle Kolumna włączono do Łasku. Obecnie, często niestarannie, cały obszar letniskowy określa się mianem Kolumna, ponieważ obie Kolumny (wiejska i letniskowa) stanowiły jeden organizm osiedlowy przez 13 lat i zostały równocześnie włączone do Łasku w 1973 roku.