Karolina Zimna-Stelmaszewska – pochodząca ze Skierniewic absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Grafiki w 2016 r. (dyplom w Pracowni Grafiki Warsztatowej prof. Agnieszki Cieślińskiej-Kaweckiej oraz w Pracowni Plakatu i Grafiki Wydawniczej prof. Lecha Majewskiego). Obecnie asystentka i doktorantka w Pracowni Interdyscyplinarnej Technik Klasycznych na macierzystej uczelni. Brała udział w licznych wystawach w kraju i za granicą, m.in.: 7 Międzynarodowe Triennale Grafiki – Gdańsk 2022 „Od Księgi Gutenberga do cyfrowej rzeczywistości”; 7th Graphic Art Biennial of Szeklerland, in Sfântu Gheorghe Romania 2022; „Księżyc i Tarcza Sobieskiego. Heveliana dawne i sztuka współczesna”, Muzeum Króla Jana III w Wilanowie 2022; „20th International Biennal of Engraving Sarcelles„ Francja 2021; AIMPE ’21 Japonia; THIRD INTERNATIONAL PRINT BIENNALE, YEREVAN 2021, „19th International German Graphic Arts Exhibition Frechen” 2021. Wyróżniona w Międzynarodowym Konkursie Małej Formy Graficznej i Ekslibrisu Muzeum Miasta Ostrowa Wielkopolskiego 2022; laureatka Nagrody „Golden Canvas Award” na 2nd International Art Exhibition „Beyond the Borders” w Korei (2021) oraz I Nagrody Ministra Spraw Zagranicznych im. Jerzego Warchałowskiego (2015). Zajmuje się grafiką artystyczną. Posługuje się klasycznymi technikami graficznymi, z którymi chętnie eksperymentuje.

Wystawa prezentuje cykle graficzne związane z tematyką Uniwersum i podróży. Autorka daje w nich wyraz swojego zainteresowania współczesnymi badaniami dotyczącymi kosmogonii, a udokumentowane obserwacje Kosmosu są dla niej niewyczerpanym źródłem twórczej inspiracji. W prezentowanych pracach zwraca się ku nocnemu niebu i znaczeniu jakie miało ono oraz wciąż ma dla cywilizacji ludzkiej w poszukiwaniu swojej drogi i znaczenia. Ukazuje wybrane elementy Układu Słonecznego, niczym drogowskazy dla kosmicznego podróżnika. Drugi z pokazanych cykli „Imago Mundi – Obraz Świata” oscyluje wokół tematu świata jako struktury podlegającej ciągłej ewolucji. Inspirację stanowiły tu mapy łączące wiedzę z wyobrażeniami człowieka na temat tego gdzie się znajduje i co go otacza. Ponieważ wygląd map zależy od stanu wiedzy, w naturalny sposób podlegają one ciągłej ewolucji wynikającej z kolejnych odkryć geograficznych.

Ostatnią odsłonę wystawy stanowi „Teka Łowicka” – projekt będący swoistym powrotem do korzeni. Artystka na wzór działań Władysława Skoczylasa i jego zainteresowania kulturą tatrzańską, opracowała cykl prac dotyczący łowickiej kultury ludowej. Punktem wyjścia była w tym przypadku autorska dokumentacja fotograficzna pochodów procesji Bożego Ciała w Łowiczu, architektury miejskiej oraz ornamentyka łowickiej wycinanki ludowej. Grafikom towarzyszą matryce i narzędzia, wprowadzające widza w tajniki procesu tradycyjnego warsztatu graficznego.