Bartek Jarmoliński to artysta konsekwentnie eksplorujący i wykorzystujący obszary kultury wizualnej, której przetwarzanie stanowi dla niego nieustanne źródło możliwości obrazowania interesujących go tematów egzystencjalnych. Proces tworzenia obrazu to w wypadku tego artysty często ścieżka przypominająca badanie antropologa kultury odkrywającego dzięki tropom wizualnym treści opisujące rzeczywistość, a następnie układającego z tychże treści i symboli indywidualną opowieść o wizerunku własnym czy własnej rzeczywistości.

Według badaczki kultury Gabrieli Żuchowskiej-Zimnal „wizualność jest kluczowym wymiarem w badaniu tożsamości, codzienności, wzorów kulturowych i kodów komunikacyjnych. Kultura wizualna jest tłem dla wszystkich działań społecznych i interakcji, a także rezerwuarem form i znaków, z którego czerpią badani oraz jest swoistym źródłem indywidualnych wizerunków, na które składają się znaki i symbole.

Bartek Jarmoliński tworząc swoje prace samego siebie stawia w pozycji zarówno badacza (kultury czy stereotypów społecznych), jak i obiektu badania. Sięgając po znaki kultury wizualnej, w tym kultury dawnej zestawianej ze znakami pop kultury, Bartek Jarmoliński dokonuje swego rodzaju nieustannej wiwisekcji, buduje przekaz na temat własnych obserwacji, własnych lęków, włącza siebie w proces samopoznania i samookreślenia. Jednocześnie proces ten jest dla artysty zawsze również próbą poszukiwania części wspólnej z otaczającym go światem, odnalezienia własnego w nim miejsca.

Pokazywane na wystawie „Symulakrum” prace Bartka Jarmolińskiego w swojej idei odnoszą się właśnie do próby stworzenia świata wyrażanego za pośrednictwem obrazów zapożyczonych, traktowanych jako forma, którą na nowo artysta wypełnia, przetwarza zachowując jednak stale łączność z obrazem początkowym, naśladując jego dawny kształt. W ten sposób powstały ze zderzenia dwóch warstw obraz może oddziaływać zarówno formą i treścią zaczerpniętą z „użytego” obrazu (w tym wypadku renesansowego czy antycznego), jak i współczesnymi treściami, które w owe formy zostały włożone. W wyniku tego rodzaju działań następuje demaskacja rozdźwięku między ideą dawną idealnego upostaciowania wizerunku człowieka, a rzeczywistością współczesną, realną - od ideału daleką.

Artysta dokonuje swego rodzaju dekonstrukcji idealnego świata na rzecz pokazania prawdy o nim. Bartek Jarmoliński sięgając po zmitologizowane formy idealnego przedstawienia i tworząc swoje własne paralelne „symulakrum” demitologizuje świat idei, zderza go z brutalnością śmierci i przemijania. Obnaża prawdę o tym, że wnętrze idealnych figur i renesansowych przedstawień w rzeczywistości przemija, umiera. „Symulakrum” stworzone przez Bartka Jarmolińskiego pokazuje już nie tylko kruchość ludzkiej egzystencji, ale kruchość idealnych o niej wyobrażeń.


Wystawę oglądać będzie można do 15 stycznia 2022 r.